Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2014

Ιδιοτέλεια...

Σήμερα βρέθηκα να κάνω ένα ταξίδι Σε μέρη και πολιτείες που λάτρεψα

Ψωροκώσταινα.

«Ψωροκώσταινα» λέμε σήμερα, όταν θέλουμε να περιγράψουμε την ανέχεια και τη φτώχεια και ειδικότερα όταν θέλουμε να καταδείξουμε κάποιον ή κάτι ως τον «φτωχό συγγενή» ενός συνόλου, ή με άλλα λόγια τον «τελευταίο τροχό της αμάξης». Στις μέρες μας, συνήθως χρησιμοποιούμε απαξιωτικά αυτή τη λέξη όταν θέλουμε να περιγράψουμε μια κακόμοιρη, υποχωρητική, ανοργάνωτη, αδύναμη και φτωχή Ελλάδα της νεότερης ιστορίας.

Χλεμούτσι - ο θρύλος του ανήλιαγου βασιλιά και ο θρύλος της νεράιδας.

Εικόνα
ΕΝΑΣ «ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ» ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Αργοπεθαίνει όποιος ...

Aργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Οι τρεις αλήθειες.

Πρώτη αλήθεια Αυτό που είναι, είναι.

Θέλω - Μπουκάι.

Θέλω  να με ακούς χωρίς να με κρίνεις Θέλω  τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές

Άκου ανθρωπάκο!!!

Εικόνα

«Προς άπασας τας Αρχάς του Κράτους, Νομάρχας και Δημάρχας»! Εκπληκτική διαταγή Υπενωμοτάρχη από το 1883!

Εικόνα
Διαβάστε την Αστυνομική εγκύκλιο-διαταγή που εξέδωσε ο  Αστυνομικός Διοικητής της Δημητσάνας την 3/12/1883, ο Υπενωμοτάρχης Εμμανουήλ Λαγουδάκης:

Μια βόλτα με τον πατέρα μου.

Πολλά χρονιά πριν, όταν οι γειτονιές μύριζαν βασιλικό και δυόσμο, όταν τις Κυριακές μετά την εκκλησία σε περίμενε το Κυριακάτικο τραπέζι, τότε που οι φωνές των παιδιών ήταν χαρούμενες ακόμη, τότε που όλα ήταν διαφορετικά, τα χρώματα, οι μυρωδιές, η οικογένεια, οι άνθρωποι...

Όπου και αν γυρίσεις... θεοί, μύθοι, ήρωες. Μια ιστορία για την Ελλάδα».

«Θεοί, μύθοι, ήρωες»

“Η Ιστορία ενός Ανθρώπου” του Σπύρου Αραβανή.

Εικόνα

Μονόγραμμα...

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος,στόν Παράδεισο

"Η καρδιά της Μάνας".

"Η καρδιά της Μάνας", Άγγελος Βλάχος

Κοιτάζει τα χέρια της.

Κοιτάζει τα χέρια της. Πώς έγιναν έτσι; Πού βρέθηκαν τόσες φλέβες, τόσες ελιές και σημάδια, τόσες ρυτίδες στα χέρια της; Εβδομήντα χρόνια τα κουβαλάει μαζί της και ποτέ δεν γύρισε να τα κοιτάξει. Ούτε τότε που ήταν χλωρά, ούτε που μέστωσαν, ούτε που μαράθηκαν, ώσπου ξεράθηκαν.

Η μητέρα σου.

ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε!