Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2015

Ένα παιδί…

Ένα παιδί ποτέ του δεν μισεί, μονάχα ψευτοθυμώνει κι όταν πραγματικά πεισμώνει, πάλι γρήγορα το ξεχνά. Γιατί ένα παιδί ξέρει να συγχωρεί και να ζητάει συγνώμη.

Στρατηγός Μακρυγιάννης...

«Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη. Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο. Έφυγαν αυτοί.

Θέλω...

Θέλω να με ακούς, χωρίς να γίνεσαι κριτής μου. Θέλω να μου δίνεις τη γνώμη σου, χωρίς να  με συμβουλεύεις. Θέλω να μου έχεις εμπιστοσύνη, χωρίς να απαιτείς.

Να συνεχίζεις…

Γράφει:  Αντώνης Κυρίκος

Το δέντρο των φίλων.

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας… που μας κάνουν ευτυχισμένους…

Είναι κάτι παιδιά …

Είναι κάτι παιδιά  που καταπιέστηκαν από το σπίτι τους, είναι κάτι παιδιά που δεν μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους.  Είναι τα παιδιά  που δεν συμμετέχουν στις παρέες του σχολείου.  Είναι τα παιδιά  που τα βλέπεις μόνα τους στην αυλή του σχολείου.  Είναι τα παιδιά  που κρύβονται ακόμη κι όταν είναι μπροστά σε όλους, που κρύβονται ακόμα και όταν είναι μόνα τους. 

Γράμμα ενός αρρώστου.

Φίλε μου Αλέξη, το `λαβα το γράμμα σου και με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνω Μάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μου ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω…

Συγχωρώ θα πει...

Εικόνα
Συγχωρώ θα πει στ' αλήθεια να θυμάμαι πως κ α ν έ ν α ς δεν είναι τέλειος. 

Αν...

Αν να κρατάς μπορείς το λογικό σου όταν γύρω σου όλοι το ‘ χουνε χαμένο και ρίχνουνε γι’ αυτό το φταίξιμο σε σένα, Αν να εμπιστεύεσαι μπορείς τον εαυτό σου, όταν για σένα αμφιβάλλουν όλοι, αλλά να βρίσκεις ελαφρυντικά ακόμα και για την αμφιβολία τους αυτή,

Σώπα μη μιλάς….

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή κόψ' τη φωνή σου σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή ειναι χρυσός.

Ὁ ἀποχαιρετισμὸς τῆς Μάννας.

Μισεύεις γιὰ τὴν ξενητιὰ καὶ μένω μοναχή μου σύρε παιδί μου στὸ καλὸ καὶ σύρε στὴν εὐχή μου. Τριανταφυλλένια ἡ στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οἱ δρόμοι, γιὰ χάρη σου ν᾿ ἀνθοβολοῦν καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμη.

«Η Μάννα».

Ο Δήμος ο σκληρόκαρδος με χέρια αφορεσμένα, κτυπά και δέρνει αλύπητα τη μάννα που τον ‘γέννα.

Άνοιξη.

Άνοιξη θρύψαλο μενεξεδί Άνοιξη χνούδι περιστέρας Άνοιξη σκόνη μυριόχρωμη […]