Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2015

Η μητέρα μου.

Η μάνα μου μια άγια γυναίκα

Και να αδερφέ μου...

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα.

Συντομία.

Γεννήθηκα σήμερα το ξημέρωμα έζησα την παιδική μου ηλικία το πρωί και γύρω στο μεσημέρι έμπαινα ήδη στην εφηβεία μου. Και δεν είναι ότι τρόμαξα που ο χρόνος περνάει τόσο βιαστικά. Μόνο με ανησυχεί λίγο να σκέφτομαι ότι ίσως αύριο να είμαι πολύ γέρος για να κάνω όλα όσα άφησα σ΄εκκρεμότητα . Χόρχε Μπουκάϊ

Εκείνο.

Έρχονται ώρες, που ξαφνικά σε πλημμυρίζει ολάκαιρο η νοσταλγία του ανέκφραστου-σαν τη θολή, αόριστη ανάμνηση απ' τη γεύση ενός καρπού,

Το παράπονο.

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Λόγια δύσκολα.

Τα έχει αυτά η μεγάλη ομορφιά, τα θέλει όλα δικά της, ρίχνει βαριά σκιά. Παντού. Δύσκολα ανθίζει κλαράκι άλλο στη γειτονιά της. Είναι σαν το ελάφι της Αρτέμιδος, σε ρουφάει, αν αρχίσεις να την κυνηγάς δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να γυρίσεις πίσω. Φταις δεν φταις θα σε κάψει, είναι το φως της. Κι αυτή να μην το θέλει, έτσι είναι, έτσι θα γίνει, είναι η ευχή και η κατάρα της.