Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2016

«Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή...»

... «Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Οι παππούδες μας δεν έφυγαν ποτέ...

Όσα χρόνια και να περάσουν πάντα θα σε θυμάμαι. Κοτσανάτος ήσουν για την ηλικία σου και πιο παιδί από παιδί, όπως έλεγε η γιαγιά. Ένας παππούς, παιδί. Ο καλύτερος φίλος και ο καλύτερος σύμμαχος σε ό,τι βάζει ο νους σου. «Έλα να πειράξουμε τη γιαγιά» μου ψιθύριζες σκανταλιάρικα και με σκουντούσες για να γίνουμε συνένοχοι στο έγκλημα.

Τα τραγούδια των Αγίων...

Την αγαπούσε. Κανείς δε γνώριζε πόσο. Η ίδια δεν είχε ιδέα. Το πρώτο που έκανε ήταν να δωροδοκήσει τον υπεύθυνο στα εκδοτήρια εισιτηρίων του Κ.Τ.Ε.Λ. Είχε τους λόγους του.