Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Απρίλιος, 2018

Iστορία Νομού Ηλείας.

Η περιοχή της Ηλείας–Ολυμπίας έχει πλούσια ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η γεωγραφική θέση και ο φυσικός πλούτος της περιοχής ευνόησε την άνθιση του πολιτισμού και του εμπορίου. Αρχαιολογικά ευρήματα που ανάγονται στα προϊστορικά χρόνια έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή αλλά η μεγαλύτερη άνθισή της εντοπίζεται στον 8ο π.Χ αιώνα, λόγω της αίγλης του Ιερού της Ολυμπίας, η φήμη του οποίου είχε εξαπλωθεί από την Ανατολή και τη Μεσοποταμία μέχρι την Δύση και την κάτω Ιταλία.

Το Φράγμα του Πηνειού Ποταμού της Ηλείας.

Κατά το έτος 1957 συστήθηκε στην πόλη της Αμαλιάδας κάποιος σύλλογος με την επωνυμία «Φράγμα του Πηνειού Ποταμού Ηλείας». Η διοίκηση του συλλόγου κατανόησε το πρόβλημα της άρδευσης του Ηλειακού κάμπου και επινόησε την κατασκευή ενός φράγματος στον ποταμό Πηνειό. Ο σύλλογος μετά από διάφορες συσκέψεις, κινήθηκε δυναμικά στην περιφέρεια για να προκαλέσει το ενδιαφέρον της πολιτείας. Το εν λόγω τόλμημα επεφύλασσε πολλές απογοητεύσεις στην ηγεσία του συλλόγου και απ' αυτούς τους συνεργάτες τους και πολύ περισσότερο από τον δύσπιστο κόσμο, που διέκρινε πως ήταν ακατόρθωτο να γίνει κάποιο φράγμα.

Η Γέφυρα των τολμηρών!

Δίκαια μπορεί να χαρακτηριστεί ως η γέφυρα των τολμηρών αφού κατασκευάστηκε καθαρά για την διέλευση μόνο αμαξοστοιχιών και γι' αυτό δεν είχε δάπεδο στο επίπεδο των στρωτήρων της. Παρόλα αυτά οι τολμηροί ακροβατούσαν στην κυριολεξία  στους στρωτήρες της γραμμής με σκοπό  να περάσουν απέναντι, ενώ κάτω από τα πόδια τους κυλά απειλητικό το ποτάμι.

Η «Δεκάτη» - Ο πρώτος φόρος του Νεοελληνικού Κράτους.

Εικόνα
 

Κάρβουνο στη γλώσσα.

Την έλαβα την πρόσκληση, ήρθε το μήνυμά σου. Θα έρθω, θα έρθω αλλά από το δικό μου δρόμο.

Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος: Η ζωή, ο φρικτός θάνατος και τα θαύματά του.

Εορτή του Αγίου Γεωργίου σήμερα 23 Απριλίου και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, τιμάται η μνήμη του. 

Ένας από τους 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα πολέμησε τυφλός. Ο Εύρυτος αρνήθηκε να επιστρέψει πίσω στην Σπάρτη και στάθηκε απέναντι στους Πέρσες στη μάχη των Θερμοπυλών...

Το 480 π.Χ. ο Ξέρξης κατευθύνεται προς την Αθήνα με στρατό σχεδόν 2,5 εκατομμυρίων ανδρών με σκοπό να την κατακτήσει. Ο βασιλιάς των Σπαρτιατών, Λεωνίδας, επιστρατεύει 300 επίλεκτους πολεμιστές και μαζί με άλλους 7000  Έλληνες βαδίζει προς το στενό των Θερμοπυλών, όπου σκοπεύουν να εμποδίσουν τον στρατό του Ξέρξη να διαβεί. 

Παράπονο μόνο…

Δε σου κράτησα ποτέ κακία. Παράπονο μόνο… Να ήξερες πόσες νύχτες προσπαθούσα με τη σκέψη μου να επικοινωνήσω μαζί σου… Να σου στείλω ένα μήνυμα… Κι εσύ δεν άκουγες… Ξέρεις, ο πονεμένος αποζητά τον ίσκιο ενός ανθρώπου, για να καθήσει από κάτω, να κουρνιάσει και να κλάψει με την ησυχία του. Ο πόνος θέλει μια σκέψη Ένα καταφύγιο για να καταλαγιάσει. Όταν δεν υπάρχει τίποτα γίνεται πιο σκληρός Πιο κοφτερός Σε παίρνει το κατόπι κι όπου σε βρει σε μαχαιρώνει, ώσπου να σε ρημάξει… Μόνο οι πολύ δυνατοί, οι πολύ οχυρωμένοι τα βγάζουν πέρα Κι εγώ δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή Και καθόλου οχυρωμένη. Εσύ ήσουν πάντα ένας καλός καραβοκύρης Είχες πυξίδα Κρατούσες την ρότα σου σταθερή Άραξες το σκάφος σου σε απάνεμο λιμάνι. Εγώ το δικό μου το βούλιαξα Ναυάγησα Ήρθα εδώ γιατί με πέταξαν τα κύματα Ταξίδευα σ’ ένα άγνωστο πέλαγος κι είχα τ’ αυτιά μου ανοιχτά μόνο για τις σειρήνες. Όπου μου λέγαν πήγαινα…  Απόσπασμα απο το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη: «Το ταξίδι που λέγαμε», Εκδόσεις Καλέντης 2007 Πηγή:

Προς το κλεινόν πρωθυπουργόν κλαυσίλαον τον οχληρόν .

Δεν είσαι συ, που βούλιαξες στα χρέη την Ελλάδα; Δεν είσαι συ, που έκαμες τον βίον σου σου φυλλάδα; Δεν είσαι συ, που έλεγες πως η Ελλάς θα ζήση; Δεν είσαι συ ο αίτιος, που η Ελλάς θα σβήση; Δεν είσαι συ, που έκαμες τον κόσμον να στενάζη των δε απόρων φοιτητών κανείς να μην σπουδάζη; Δεν είσαι συ, που έβαλες εις ό,τι ξέρεις φόρους; Δεν έκαμες το δάνειον με επαισχύντους όρους; Δεν είσαι συ ο αίτιος των τωρινών πραγμάτων; Δεν μας επώλησες εσύ ως ποίμνιον προβάτων; Δεν έλεγες πως η Ελλάς προώρισται να ζήση; Και τώρα τι λέγεις; Η Ελλάς ίσως χρεωκοπήση, εάν δεν βρούμε δάνειο τους τόκους να πληρώσωμεν; Εσύ τα λέγεις όλ’ αυτά, εσύ ‘σαι, κυρ – Σωτήρα; Εάν συ είσαι ο Σωτήρ, πρέπει και να μας σώσης, πρέπει να βρης και δάνειο τους τόκους να πληρώσής, άλλωστε θα σε είπωμεν δικαίως ολετήρα! Ήδη καλείς τους βουλευτάς είς τας εικοσιεννέα, τι μούτρα έχεις να τους ιδής, τι να τους πείς ως νέα; θα τους ειπής πως ήλθανε ξένοι να μας ιδούν, να μας ζυγίσουν δίκαια και να αποφανθούν, αν πίστιν έχωμεν και η

Γίνεται Πάσχα χωρίς εσένα;

Δεν γίνεται Πάσχα χωρίς χωματένιο δρόμο. Γίνεται; Χωρὶς μαντίλι νὰ τὸ βγάλεις ἀπ’ τὴν τσέπη σου, νὰ σκουπίσεις τὰ παπούτσια σου, νὰ μπεῖς στὴν ἐκκλησία… Πῶς νὰ πᾶς στὸ Πάσχα, στὴν Ἀνάσταση ἀπ’ τὴν ἄσφαλτο; Γίνεται Πάσχα χωρὶς τὸ θάμνο του τὸν ἀνθισμένο; Χωρὶς ροδάμι;