Νεάπολη Ηλείας

Από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα τις ελιές τις φύτευαν σε μεγάλη σχετικά απόσταση, ώστε τα ίδια κτήματα να χρησιμοποιούνται συγχρόνως και για διάφορες άλλες καλλιέργειες, κυρίως δημητριακών. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, επί τουρκοκρατίας ακόμα, στα εφορότερα κτήματα του κάμπου οι γεωργοί καλλιεργούσαν μορεόδενδρα (συκαμινιές), εύκολα εξηγείται ο μικρός αριθμός ελαιοδέντρων καθώς και η περιορισμένη παραγωγή λαδιού.

Το σκίτσο σου που έφτιαξα στο πρώτο έτος, μια φωτογραφία από το γάμο σου και το πακέτο με τα τσιγάρα σου που μισώ. Τα πράγματα σου σκόρπια στο σπίτι τριγύρω. Ποιος θα τολμήσει να τα μαζέψει. Και μόνο η σκέψη με πονάει, με θυμώνει. Να τα μαζέψω καλύτερα για να μη σε βλέπω, να μη σε νιώθω. Κάθε βήμα κόβεται όμως, όπως κάθε μου ανάσα μέσα δάκρυα και γιατί.

Στις  16 Οκτωβρίου  1975 άρχισε η δίκη των κατηγορουμένων για την αιματηρή καταστολή της  εξέγερσης του Πολυτεχνείου  τον Νοέμβριο του 1973. Ολοκληρώθηκε στις  30 Δεκεμβρίου  1975 με βαριές καταδίκες για τους πρωταιτίους. Η δίωξη των υπευθύνων για τη σφαγή του Πολυτεχνείου ξεκίνησε με πρωτοβουλία πολιτών στις  5 Σεπτεμβρίου  1974, ενάμισι μήνα μετά την  πτώση της δικτατορίας . Ακολούθησε προανάκριση από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Δημήτριο Τσεβά, ο οποίος παρέδωσε  το πόρισμά του  στις  14 Οκτωβρίου  1974 στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών. Στις  28 Ιουλίου  1975 το Συμβούλιο Εφετών με το βούλευμα υπ’ αριθμόν 677 παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών.

Μπεντένι (Αχαΐας και Ήλιδος) 20-04-1835 Ο οικισμός προσαρτάται στο δήμο  Καλοτυχίας ΦΕΚ 5Α - 08/03/1841 Ο οικισμός αποσπάται από το δήμο  Καλοτυχίας  και προσαρτάται στο δήμο  Βουπρασίων ΦΕΚ 136Α - 08/07/1899 Ο οικισμός αποσπάται από το νομό Αχαΐας και Ήλιδος και υπάγεται στο νομό Ηλείας

Μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της Επαναστάσεως του 1821 ήταν η Μάχη του Πύργου, την Κυριακή των Βαΐων 3 Απριλίου 1821. Μετά την έκρηξη του Αγώνα στον Πύργο με πρωτεργάτη τον Χαραλάμπη Βιλαέτη, Οπλαρχηγό και Φιλικό από σπουδαία οικογένεια του Πύργου, οι Ηλείοι του Πύργου συμμετείχαν στην Πολιορκία του Χλεμουτσίου στον κάμπο μαζί με άλλους Ηλείους αγωνιστές. Η Πολιορκία απέτυχε και η πρωτοβουλία των επιθέσων στην Ηλεία περιήλθε στους Λαλαίους Τουρκαλβανούς. Μετά από την αποτυχημένη επίθεση των Ελλήνων αγωνιστών εναντίον του Φρουρίου του Χλεμουτσίου την πιο μεγάλη απειλή για την Επανάσταση στην Ηλεία αποτελούσαν οι Τουρκαλβανοί του Λάλα. Την ίδια εποχή οι επικεφαλής των Ηλείων, Επίσκοπος Ωλένης Φιλάρετος και Πρόκριτος του Πύργου Ιωάννης Βιλαέτης, ήσαν έγκλειστοι ως όμηροι των Τούρκων στην Τριπολιτσά.

Οι  Ηλείοι  ήταν αρχαίο ελληνικό φύλο, εγκατεστημένο στην δυτική Πελοπόννησο στην περιοχή που αργότερα ονομάστηκε  Ηλεία . Οι Ηλείοι προερχόμενοι από την περιοχή της  Αιτωλίας , αποτέλεσαν συμμάχους των  Δωριέων  κατά την εκστρατεία των τελευταίων στην Πελοπόννησο. [1]  Εκμεταλευόμενοι την εκστρατεία αυτή κατέλαβαν για λογαριασμός τους την Ηλεία και υπέταξαν τις παλαιότερες φυλές, τους  Επειούς  στην βόρεια Ηλεία και τους  Καύκωνες  και  Μινύες  στην νοτιότερη που πήρε το όνομα  Τριφυλία , λόγω της εγκατάστασης στην περιοχή τριών φύλων. Οι Ηλείοι χωρίστηκαν σε τρία κράτη, την Κοίλη Ηλεία ή  Ήλιδα , την  Πισάτιδα  και την  Τριφυλία

Ο μύθος λέει ότι ο αδερφός των Ηλιάδων, ο Φαέθων, πέθανε στην προσπάθειά του να οδηγήσει την άμαξα του πατέρα του στον ουρανό.  Οι Ηλιάδες δεν άντεξαν τον χαμό του αδερφού τους και θρηνούσαν για αυτόν με τόσο πόνο που οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε λεύκες και τα δάκρυά τους σε κεχριμπάρι. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία οι Ηλιάδες, οι κόρες του Φοίβου, θεού του Ήλιου, και της Ωκεανίδας Κλυμένης, συνδέονται με το κεχριμπάρι. Κάποια πηγή αναφέρει ότι οι Ηλιάδες ήταν τρεις: η Αιγιαλή, η Αίγλη και Αιθερία, ενώ άλλες πηγές αναφέρουν ότι ήταν πέντε: η Ηλία, η Μερόπη, η Φοίβη, η Αιθερία και η Διωξίπτη. Η σιωπηλή σελήνη γέμισε το δίσκο της τέσσερις φορές συνοδεύοντας τις Ηλιάδες στο θρήνο τους. Κάθε μέρα πήγαιναν στον τάφο του αδερφού τους χωρίς να στερεύουν τα δάκρυά τους, χτύπαγαν το στήθος τους και φώναζαν το όνομά του χωρίς να παίρνουν απάντηση. Τέσσερις μήνες πέρασαν όταν πήγαν να φύγουν από τον τάφο του αδερφού τους και τα πόδια τους ήταν ασήκωτα, είχαν βγάλει ρίζες και στα χέρια τους είχ