Για σένα που πάντα με εμπιστευόσουν....Αφιερωμένο στον Πατέρα μου......

Για σένα που δεν φοβόσουν να μ’ αφησεις μόνο
Μη χτυπήσω

Αλλά και αργότερα όταν μου μάθαινες να οδηγώ,
Δεν φοβόσουν μη το τρακάρω

Και όταν το τράκαρα, νύχτα και εκείνη…
Δεν είπες τίποτα…
Γιατί ακόμα και τότε …

Και όταν πάλι αργούσα να γυρίσω
Και ερχόμουν νωρίς το πρωί
Δεν με πήρες ποτέ τηλέφωνο

Και όταν πάλι ήμουν άρρωστος
Όταν κάπνιζα
Όταν πόναγα από έρωτα
Όταν κουραζόμουν από το διάβασμα …

Πάντα έλεγες λίγα …
Μα πόσα εννοούσες …

Πόσα σκεφτόσουν και πόσα με έκανες να σκέφτομαι
Με ένα σου μόνο βλέμμα
Δεν χρειαζόταν να πεις κάτι παραπάνω

Ένα βλέμμα μόνο

Γιατί με εμπιστευόσουν…
Ή γιατί ήξερες πολύ απλά ότι θα γίνω σαν εσένα

Από εσένα που προήλθα

(Για το μπαμπά μου ….)

Πηγή:sotirisfotiou.wordpress.com

29 Μαΐου 1453:Κωνσταντίνος Παλαιολόγος

«Το δε την πόλιν σοι δούναι ουτ' εμόν εστίν ουτ' άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών» (Απάντηση του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου στον Μωάμεθ Β')

Μετάφραση:"Το να σου παραδώσουμε την πόλη, δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου ούτε άλλου από τους κατοικούντες σε αυτή. Γιατί απόφαση όλων μας είναι να πέσουμε, αμυνόμενοι, με τη θέλησή μας και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας".


Πηγή απάντησης Παλαιολόγου: http://www.army.gr/ (Γενικό Επιτελείο Στρατού)

Χρόνια πολλά !!! Μάνα.

Μια μάννα τραγουδά.

Βλέπω. Μεγαλώνουν τα μάτια σου ,παιδί μου.
Για να κοιτάξεις πιο πέρα από μένα.
Βλέπω. Μεγαλώνουν τα πόδια σου, παιδί μου.
Για να μου φύγεις.
Βλέπω. Μεγαλώνουν τα χέρια σου, παιδί μου.
Για να με σπρώξεις.
Βλέπω. Μεγαλώνουν οι σκέψεις σου, παιδί μου.
Για να με ξεχάσεις.

Ξέρω. Εγώ μεγάλωσα τα μάτια σου,
εγώ μεγάλωσα τα πόδια και τα χέρια σου,
εγώ μεγάλωσα τους δρόμους και τις σκέψεις σου,
εγώ σε μεγάλωσα ,παιδί μου.
Και δεν με νοιάζει.
Καλά είναι κι έτσι.
Καλά είναι κι έτσι. Παιδί μου.

Κώστας Παύλου Παναγιωτόπουλος Bar-Bar

Οι ρόζοι του χεριού.

Όταν βγαίναμε απ’ το σπίτι
τον κρατούσα πάντοτε από το
μικρό δάχτυλο του χεριού του.

Ο πατέρας μου! ψιθύριζα
καθώς συγχρόνιζα το βήμα μου με το δικό του
και του χάιδευα τους ρόζους.

Καμάρωνα που ήταν τόσο σκληροί.
Σκληροί, σαν τη ζωή μας …

(Στέλιος Θ. Μαφρέδας)

Οι ματωμένες Πρωτομαγιές της Ελλάδας. Στην Καισαριανή το 1944 και στη Θεσσαλονίκη το 1936.

«…Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, / μόν’ ήρθαν μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους / κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος…»γράφει ο ποιητής Κώστας Βάρναλης για την Πρωτομαγιά του 1944.

Αλήθεια τέτοια μέρα, σαν την Πρωτομαγιά το 1944 δεν ξανάζησε η Καισαριανή, «γεμάτη θάνατο... γεμάτη περηφάνια»...

Η εκτέλεση στην Καισαριανή ήταν αντίποινα στην επίθεση διμοιρίας του 8ού Συντάγματος του ΕΛΑΣ υπό τον ανθυπολοχαγό ΠΖ του Ελληνικού ΣτρατούΜανώλη Σταθάκηενάντια στον διοικητή της 41ης Μεραρχίας Οχυρών και υποστράτηγο της ναζιστικής Γερμανίας Φράντς Κρεχ και της συνοδείας του στην περιοχή των Μολάων Λακωνίας στις 27 Απριλίου του 1944 με αποτέλεσμα το θάνατο αυτού και μελών της συνοδείας του. Την προηγούμενη ημέρα είχε γίνει η απαγωγή του υποστράτηγου Κράιπε από Βρετανούς και Έλληνες αντιστασιακούς στην Κρήτη.
Μουντή ξημέρωσε εκείνη η Πρωτομαγιά στην Καισαριανή. 

Και ήτανε μουντή, λένε, εκείνη η Πρωτομαγιά... Σαν να θρηνούσε ο ουρανός το θάνατο των 200 παλικαριών...
Η διαταγή ήταν σαφής και απαραβίαστη: «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:

1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.

2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.

Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί (σ.σ. ταγματασφαλίτες και λοιποί "πατριώτες") εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.

Ο στρατιωτικός διοικητής Ελλάδος».

200 Έλληνες για τέσσερις γερμανούς. Οι 200 ήταν πολιτικοί κρατούμενοι που το καθεστώς του Μεταξά παρέδωσε στις γερμανικές κατοχικές δυνάμεις, στην πλειοψηφία τους μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. 

Ρούχα, σημειώματα, λεβεντιά, έστρωσαν το δρόμο από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή. 

Τα σημειώματα ήταν αποχαιρετισμοί και «διαθήκες» που άφηναν βαριά κληρονομιά την απαίτηση συνέχισης του αγώνα. Γράφτηκαν με αίμα σε κομμάτια από ύφασμα και ρίχτηκαν στο δρόμο. Και οι περαστικοί έγιναν οι αγγελιοφόροι του θανάτου...

 «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος» το σημείωμα του Νίκου Μαριακάκη.

«Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δε θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξτε τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια απ' τη νέα δοκιμασία. Ετσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ. Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ Μήτσος ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ».

«Φώτην Σουκατζίδην, Αρκαλοχώρι, Ηρακλείου, Κρήτης,

Πατερούλη,

Πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν' αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδερφούλα μου, κι οι δυο μεγάλοι άνθρωποι.

Γεια, γεια πατερούλη. Ναπολέων ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ».

Μουντή μέρα ξημέρωνε στην Καισαριανή. Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν, να μεταφέρουν τους 200 στο Σκοπευτήριο. 
Όσοι το μάθαιναν έτρεχαν να δουν αν ήταν κάποιος δικός τους ανάμεσα τους. 

Ανά 20 οι εκτελέσεις. Κόκκινος ο τοίχος της Καισαριανής. Οι μελλοθάνατοι 'βαζαν τους νεκρούς στα φορτηγά. Κάποιοι δεν πέθαναν αμέσως. Κανείς δεν ζήτησε να του χαριστεί η ζωή, κανείς ζήτησε να του κλείσουνε τα μάτια. «Ζήτω η λευτεριά. Εκδίκηση. Πεθαίνουμε για τη λευτεριά και τη λαοκρατία. Ζήτω το ΕΑΜ» οι τελευταίες τους λέξεις.
Πλημμύρισε η Καισαριανή κατάρες κι αναθέματα. Για να τελειώσουν οι εκτελέσεις έφτασε μεσημέρι. Έγινε βράδυ για να τους θάψουν όλους. Η Καισαριανή έγινε «θυσιαστήριο της λευτεριάς»...

Και οι στίχοι του Γιάννη Ρίτσου υπογραμμίζουν την παρακαταθήκη που έμεινε: «...Μόνο θυμηθείτε το αν η ελευθερία δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας»...

Η ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς -Ο ματωμένος Μάης του 1936 στη Θεσσαλονίκη...

Την Κυριακή 2 Μαΐου 1893 περίπου 2.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα και διαδήλωσαν, ζητώντας την καθιέρωση της οκτάωρης ημερήσιας εργασίας. Ήταν η Πρώτη «Εργατική Πρωτομαγιά» στην Ελλάδα. Την κινητοποίηση είχε οργανώσει ο Κεντρικός Σοσιαλιστικός Σύλλογος του Σταύρου Καλλέργη, ο οποίος είχε ιδρύσει τον Σύλλογο τρία χρόνια πριν, ενώ εξέδιδε παράλληλα την εφημερίδα «Σοσιαλιστής».
Οι συγκεντρωμένοι ενέκριναν ψήφισμα, το οποίο επέδωσαν στον Πρόεδρο της Βουλής. Με το ψήφισμα ζητούσαν, εκτός από το οκτάωρο, την καθιέρωση της αργίας της Κυριακής και τη χορήγηση σύνταξης στα θύματα των εργατικών ατυχημάτων. Η άρνηση του προέδρου να το εκφωνήσει, προκάλεσε τη θορυβώδη αντίδραση του Καλλέργη και τελικά τη σύλληψη και την καταδίκη του σε φυλάκιση 10 ημερών «για διατάραξη της συνεδρίασης».
Ο δεύτερος εορτασμός
Τον επόμενο χρόνο, οι σοσιαλιστικές ενώσεις επανέλαβαν τον εορτασμό στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με ομιλητές τον Πλάτωνα Δρακούλη και τον Σταύρο Καλλέργη. Στα αιτήματα προστέθηκε και η κατάργηση της θανατικής ποινής. Μετά το τέλος της εκδήλωσης, οι αρχές έκαναν συλλήψεις και ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς απαγορεύτηκε.
Η καθιέρωση της Πρωτομαγιάς ως παγκόσμιας ημέρας εργατικών διεκδικήσεων
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε σαν τη παγκόσμια μέρα των εργατικών διεκδικήσεων, κατά τη διάρκεια του Παγκόσμιου Σοσιαλιστικού Συνεδρίου, (Β' Σοσιαλιστικής Διεθνούς) τον Ιούλιο του 1889, στο Παρίσι. Σκοπός ήταν να οργανώνεται κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, μια διεθνής εκδήλωση κατά την οποία οι εργάτες να θέτουν στις αρχές των κρατών το αίτημα για νομοθετική μείωση της εργασίας σε οκτώ ώρες την ημέρα, καθώς και την εφαρμογή των άλλων αποφάσεων της διεθνούς. Η συγκεκριμένη ημέρα επιλέχθηκε προκειμένου να τιμηθεί η μνήμη των θυμάτων της αιματηρής καταστολής των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου του 1886.

Iστορία Νομού Ηλείας.

Η περιοχή της Ηλείας–Ολυμπίας έχει πλούσια ιστορία που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Η γεωγραφική θέση και ο φυσικός πλούτος της περιοχής ευνόησε την άνθιση του πολιτισμού και του εμπορίου. Αρχαιολογικά ευρήματα που ανάγονται στα προϊστορικά χρόνια έχουν ανακαλυφθεί στην περιοχή αλλά η μεγαλύτερη άνθισή της εντοπίζεται στον 8ο π.Χ αιώνα, λόγω της αίγλης του Ιερού της Ολυμπίας, η φήμη του οποίου είχε εξαπλωθεί από την Ανατολή και τη Μεσοποταμία μέχρι την Δύση και την κάτω Ιταλία. Σημαντικότατη τομή στην ιστορία της περιοχής αποτέλεσε το έτος 776 π.Χ. οπότε κατά την παράδοση, ο Σπαρτιάτης Λυκούργος, πραγματοποίησε συμφωνία με τον βασιλιά της Ήλιδος Ίφιτο για την τέλεση λατρευτικών εορτών στην Ολυμπία. Μέρος της συμφωνίας ήταν ότι κατά τις εορτές θα επικρατούσε εκεχειρία σε ολόκληρη την Ελλάδα. Κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, η φήμη της Ολυμπίας έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να αποτελέι τόπο συγκέντρωσης πολιτικών, φιλοσόφων και καλλιτεχνών καθώς εκεί έβρισκαν μεγάλο κοινό για τη διάδοση των ιδεών τους.

Κατά την εποχή των Μακεδόνων, η Ηλεία (Αρχαία Ήλιδα) υπέστη πολλές ταραχές, κυρίως μετά τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου, καθώς οι πολιτικές αστάθειες ήταν γεγονός για όλη την αυτοκρατορία. Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται μέχρι και το 191π.Χ.,όπου ο Αντίοχος Γ΄ο Μέγας, εκστρατεύει στην Ελλάδα για να ενισχύσει τους Αιτωλούς, αλλά υφίσταται μεγάλη καταστροφή στις Θερμοπύλες από τους Ρωμαίους. Οι Ηλείοι εντάσσονται στην Αχαϊκή Συμπολιτεία, χάνοντας την πολιτική τους αυτονομία και η τύχη τους πλέον ταυτίζεται με τις εξελίξεις στον ελληνικό χώρο.

Το Φράγμα του Πηνειού Ποταμού της Ηλείας.

  Κατά το έτος 1957 συστήθηκε στην πόλη της Αμαλιάδας κάποιος σύλλογος με την επωνυμία «Φράγμα του Πηνειού Ποταμού Ηλείας». Η διοίκηση του συλλόγου κατανόησε το πρόβλημα της άρδευσης του Ηλειακού κάμπου και επινόησε την κατασκευή ενός φράγματος στον ποταμό Πηνειό. Ο σύλλογος μετά από διάφορες συσκέψεις, κινήθηκε δυναμικά στην περιφέρεια για να προκαλέσει το ενδιαφέρον της πολιτείας. Το εν λόγω τόλμημα επεφύλασσε πολλές απογοητεύσεις στην ηγεσία του συλλόγου και απ' αυτούς τους συνεργάτες τους και πολύ περισσότερο από τον δύσπιστο κόσμο, που διέκρινε πως ήταν ακατόρθωτο να γίνει κάποιο φράγμα.

Επικεφαλής του συλλόγου είχε τεθεί ένας ονειροπόλος άνθρωπος του λαού, χωρίς σπουδές και γνώσεις, ο Χαράλαμπος Μπιμπίκος. Αυτός κατάγονταν από το Δρακοβούνι (Γόλγοβα) Γορτυνίας και είχε εγκατασταθεί στην Αμαλιάδα όπου διατηρούσε παντοπωλείο.

Τις ενέργειές του κατεύθυνε προς την Κυβέρνηση ο σύλλογος, ενισχυμένος με πενταμελείς επιτροπές από κάθε κοινότητα και εννεαμελείς από τις πόλεις Αμαλιάδα, Γαστούνη, Ανδραβίδα, Λεχαινά και Βαρθολομιό. Ένας επαρχιακός σύλλογος βέβαια δεν ήταν δυνατόν να αναλάβει ένα τεράστιο έργο της δημιουργίας λίμνης μέσα σε φράγμα σ' ορισμένη θέση του κάμπου και να χρηματοδοτήσει την εκτέλεσή του. Εν τούτοις ήταν δυνατόν και σ' αυτό ανταποκρίθηκε στο να ερεθίζει τον δημόσιο μηχανισμό, ν' αναλάβει την μελέτη του έργου από ειδικούς και μετά την μελέτη να ετοιμάσει προϋπολογισμό και να προγραμματίσει την εκτέλεση του έργου.

Η προμελέτη του έργου αναλήφθηκε και πραγματοποιήθηκε από την Αμερικανική Τεχνική Εταιρεία Krappen Tippet Abbet. Σ' αυτή στηρίχθηκαν οι οριστικές μελέτες της Κοινοπραξίας τεσσάρων Εταιρειών:

1. WESTERN CONSTRUCTIVE CORPORATION.

2. Ε.Δ.Ο.Κ. Α.Ε. - Ε.Τ.Ε.Ρ. Α.Ε.

3. ΔΟΜΙΚΗ Α.Ε.

4. ΟΔΩΝ ΚΑΙ ΟΔΟΣΤΡΩΜΑΤΩΝ Α.Ε.

Τις υδραυλικές μελέτες η κοινοπραξία ανέθεσε στον Καθηγητή Press του Βερολίνου, τις δε μελέτες διατομής και ευσταθείας του φράγματος ανατέθηκαν στον Καθηγητή Preth του Ντάρμσταν. Η Ελληνική κυβέρνηση μετά από διεθνή διαγωνισμό επέλεξε ως τεχνικό σύμβουλο του Υπουργείου Δημοσίων Έργων την εταιρεία Electro Watt για τον έλεγχο του συνόλου των μελετών του φράγματος και την επίβλεψη της εκτελέσεως του έργου. Οι εργασίες άρχισαν τον Σεπτέμβριο του 1961 και περατώθηκαν το 1968.

Εμβαδόν λεκάνης: 723.000 τετραγωνικά μέτρα.

Ωφέλιμη χωρητικότητα: 366.000.000 κυβικά μέτρα νερού.

Μέγιστο ύψος: 50 μέτρα με πλάτος στέψεως 10 μέτρα.

Χωρητικότητα: Η επιφάνεια της Λίμνης ανέρχεται σε 22.000 τετραγωνικά μέτρα και περιέχει 420.000.000 κυβικά μέτρα νερό, αλλά στο ύψος 50 μετρ. έχει χωρητικότητα 355.000.000 κυβικά μέτρα.

Κατανάλωση: 220.000.000 κυβικά μέτρα νερού και 135.000.000 κυβικά μέτρα παραμένουν στην λίμνη. Κατά τους θερινούς μήνες η στάθμη κατέρχεται στα 10- 13 μέτρα.