Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Ιανουάριος, 2016

Καταιγίδα.

Τι πατούσα, τι μιλούσα, τι έλιωνα, τι έσταζα, τι έβλεπα, τι έπινα, τι τραγουδούσα, τι ρόδι έσπαζα, τι μέλι ρουφούσα.

Η φτερωτή γλώσσα.

Επειδή μεγάλωσα στο σκαλοπάτια σου -εκεί που κρυφά σου σφύριζα ν’ ανοίξεις και να μπω- γι’ αυτό νοικιάζω πάντα σε σκάλες, κάστρα και σκαλιά και σε γκρεμό 

Τρεις πόλεις.

Εχει τρεις πόλεις, τρεις έγνοιες. Ολες στις ξένες θάλασσες. Θα σηκωθεί πρωί, πολύ πρωί, θ' ανοίξει τα παράθυρα, θα μελετήσει τον καιρό, θα δει τα χρώματα, τα ζώα της αυλής, τις αστραπές πίσω απ' τα βουνά, τη θάλασσα, το σύννεφο, τον άνεμο, του φεγγαριού το γάλα, τ΄ άστρα, τα σημάδια και τις αποφάσεις τους.

Ο κλέφτης.

Ο σωστός κλέφτης έχει πάντα διπλή την ακοή και το περπάτημα ελαφρύ, του αρέσει να κλέβει. Να κλέβει στον δρόμο. Κάνει τ' αυτί του χέρι και χαίρεται. 

Πρώτη Αγάπη.

Πρέπει να ήμουν ως δώδεκα χρονών και πρέπει να ήταν εκείνη ως έντεκα. Δε την έβλεπα μήτε στην εκκλησιά, μήτε στον κλήδωνα, μήτε στη βρύση, μήτε στο παράθυρι. Η μάνα της κι η μάνα μου δεν είχανε πολλές φιλίες.

Αφιερωμένο ……

Εικόνα
Πηγή:silia.wordpress.com

Η μάνα.

…Τρέχει νερὸ κρυστάλλι κι’ ὅσαις μανάδες τὤπιανε κἀμμιὰ παιδὶ δὲν κάνει• νὰ τὦχε πιεῖ καὶ ἡ μάνα μου νὰ μὴ μ’ εἶχε γεννήσει. (Ἐκ δημοτικοῦ ᾄσματος)

Το τραγούδι της συκιάς.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ήταν να κλείσουν γρήγορα το πηγάδι, σκέπασαν το φιλιατρό με ασπάλαθους, πουρνάρια και σκίνα, πλακώνοντάς τα με λιθάρια θεόρατα έτσι που και ο διψασμένος, ο περαστικός που δε γνώριζε, να μην μπορεί να πιει από το νερό αυτό.