«Γράμμα στη μητέρα μου».
“Ακόμα ζεις, καλή μου εσύ, γριά μου μητέρα, να μαι, λοιπόν… σε χαιρετώ από καρδιάς. Πάνω απ’ τη στέγη σου να λάμπει κάθε εσπέρα η χρυσαφένια εκείνη αχτίνα της σπλαχνιάς.
Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ’ ανθρώποις τοις νουν έχουσι.(Πλάτων: Κρίτων, 51β.) «Από τη μητέρα και τον πατέρα και όλους τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι πράγμα πολυτιμότερο και σεβαστότερο και αγιότερο και ανώτερο και κατά τη γνώμη των θεών και κατά τη γνώμη των ανθρώπων που έχουν φρόνηση.»