Kαλή αντάμωση, πατέρα μου!

Αρνούμαι, να σε ξεχάσω.
Δες, κατάφερα να σου γράψω σήμερα,
πάνω σε τούτο το τραπέζι που έπινες τον καφέ σου.

Το δεξί. Το κρύο δωμάτιο ήταν δικό σου. Δικό μου είναι τώρα.
Εκεί κοιμόμαστε εγώ και η μοναξιά. Άραγε σε πια πλευρά κοιμόσουν;
Στης μοναξιάς ή στη δική μου; Στη δική μου. Θέλω να κοιμόσουν στη δική μου.
Στης μοναξιάς κάνει κρύο τα βράδια, είναι κοντά στο παράθυρο.
Δε θέλω να κρυώσεις. Σκεπάσου. Κλείσε τα αυτιά σου. Μην ακούς.
Μαλώνω με τη μοναξιά γιατί σε κοιτάει, κοιτάει το πορτρέτο σου.
Είναι και αυτό κοντά της. Κάνει κρύο απόψε σκεπάσου.
Μην την ακούς, θέλει να σε κοιτάει. Θέλει να είστε μαζί.
Δεν την αφήνω όχι. Ξέρω θα με παγώσει πάλι απόψε. Αλλά δε φοβάμαι.
Φοράω κάλτσες. Μη μου τις βγάλεις σήμερα. Θα κρυώσω.
Τις νύχτες ερχόσουν να με σκεπάσεις, μου έβγαζες τις κάλτσες.
Κοιμόμουν; Ίσως και να κοιμόμουν μα σε άκουγα να μου λες
- Μη κοιμάσαι αγόρι μου με τις κάλτσες, δεν κάνει.
Την επόμενη νύχτα τις φορούσα πάλι,
ήξερα πως δεν κάνει αλλά ήθελα να μου τις βγάλεις ξανά.
Μη μου τις βγάλεις σήμερα. Θα κρυώσω.
Ίσως αύριο. Ίσως αύριο να έχει ζέστη και να μη κρυώνω τόσο.
Μου λείπεις. Λείπεις. Όχι δε λείπεις. Εγώ σε βλέπω.
Το πορτρέτο σου. Βλέπω το πορτρέτο σου.
Το βρήκα χθες στα σκονισμένα ντουλάπια της μάνας.
Θα το 'χε ξεχάσει φαίνεται. Το αγκάλιασα και έκλαψα.
Έκλαψα λίγο, δεν ήθελα να βραχείς. Να έκλαψες ποτέ σου άραγε;
Καθόσουν νέος και αγέρωχος σε άσπρα ζωγραφισμένα σκαλιά.
Όμορφος ήσουν. Δίπλα σου ένα βάζο.
Θαρρώ τριαντάφυλλα πως έχει. Κόκκινα. Είναι κόκκινα.
Σου άρεσαν τα τριαντάφυλλα. Το σπίτι μας ήταν γεμάτο τριαντάφυλλα.
Και τα χέρια σου τρυπημένα από τα αγκάθια τους.
Ακλάδευτα τα τριαντάφυλλα και μόνα. Κι εμείς μόνοι.
Τα κλαδεύω, τα ποτίζω... Τρυπάω τα χέρια μου με τα αγκάθια τους.
Τι γρήγορα μαδάνε πάλι. Ακλάδευτα είναι πάλι. Γιαυτό έφυγες.
Μα τούτο το σπίτι σε γνωρίζει ακόμη. Τα δέντρα σε γνωρίζουν.
Τα τριαντάφυλλα σε γνωρίζουν. Τα δωμάτια σε γνωρίζουν.

Θυμάσαι; Ποτέ δε σου είπα σ' αγαπώ. Θυμάσαι; Σ' αγαπώ.
Αντίο. Όχι, όχι αντίο.
Καλή αντάμωση!
Καλή αντάμωση, ήρωά μου!
Πατέρα μου!

Πηγή:sadmailbox.blogspot.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Τρύγος και το κρασί στην Ελλάδα του χθες και του σήμερα.