Γι’ αυτόν και μόνο*

– Πόσα «όχι» έχεις; – Χίλια. – Είναι λίγα -αλλά μην το βάζεις κάτω- για να αποκτήσεις ένα ναι χρειάζεσαι τρεις χιλιάδες, αυτή είναι η ισοτιμία τους.  

Είναι σκληρό, είναι δύσκολο -αλλά μην το βάζεις κάτω- είναι πολυτελείας, δεν είναι όμως το αντίθετο της φτώχειας, είναι το αντίθετο της φτήνιας και της χυδαιότητας. Με τρεις χιλιάδες αποτυχίες, δηλωμένες όλες μία προς μία στο βιογραφικό σου, οι πόρτες σε σέβονται, ανοίγουν οι μεγάλοι δρόμοι, οι Άγιοι από το τέμπλο τους σου χαμογελούν και σε καλωσορίζουν, με την προϋπόθεση βέβαια ότι η κάθε μια « θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη». Δεν αγαπάμε τα δωρεάν, τα πλάγια και τα τυχαία είναι σαθρά, είναι εφήμερα και αγοραία. Μην ακούς, μη βλέπεις όλους αυτούς τους αριστούχους, σημαιοφόρους, πρωταγωνιστές, αν τους ξύσεις λίγο, θα δεις τι κρύβεται από κάτω, δεν τους χρειάζεσαι, δεν τους χρειάζεται κανείς, δεν χάνουμε χρόνο μαζί τους, σε μαραθώνιο τρέχουμε δεν κοιτάμε πίσω μας. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι Αιθίοπες δρομείς και το ξυπόλυτό τους πέλμα. Ξέρεις ποτέ δεν ήταν εύκολα. Μην το βάζεις κάτω. Στο τέλος του δρόμου είναι ο Δάσκαλος που τα μαθήματά του είναι τα λάθη του και τα παθήματά του, τρέξε να τον ακούσεις και να δηλωθείς κι εκεί θα καταλάβεις πως κι αυτός όμοια με σένα παραμένει μαθητής.  Μην ασχολείσαι με αυτούς που κάλπικα και ψεύτικα κάτι κατόρθωσαν, μη συζητάς γι' αυτούς, μη βάζεις τ' όνομά τους μες στο στόμα σου, στα χέρια σου μην πιάνεις τα χαρτιά τους, αφού υπάρχει έστω κι ένας που με νύχτες άυπνες και με πληγές και μάχες και χτυπήματα και αίματα πέρασε απέναντι, γι' αυτόν ας μιλήσουμε, ας τραγουδήσουμε γι' αυτόν και μόνο. Θα είναι αυστηρός, σοφός και ήμερος και το τραυματισμένο βήμα του, το κάθε βήμα του, θα μας θυμίζει τη διαδρομή  του. Δεν αγαπάμε τα δωρεάν, τα πλάγια και τα τυχαία είναι σαθρά, είναι εφήμερα και αγοραία.
*για τον γιό μου

Θοδωρής Γκόνης 
Πηγή: Protagon.gr