Τα πάνω νερά.

Έρχεται ξημερώματα, πολύ πριν ανοίξει η μέρα την πόρτα, φωνάζοντας. – Πήγε μεσημέρι, σηκωθείτε, σηκωθείτε να κάνουμε καμιά προκοπή, να δώσουμε τροφή στον πετεινό. Φτάνει με το ζυγό του, με το φορτίο το ελαφρύ, το απαλό σαν το περπάτημά του το πεταχτό, το λάλο, φέρνοντας λόγια της Κυριακής. 
Έρχεται από τα όρη, από τα ψηλά βουνά. Φέρνει τα λόγια τα απάτητα. – Ελάτε, σηκωθείτε όλοι εσείς που είστε κουρασμένοι και φορτωμένοι τις έγνοιες, ελάτε, εγώ θα σας δείξω το δρόμο, το ορεινό εκείνο το πέρασμα που δεν το πιάνουν τα χιόνια και οι βροχές και η σκάλα του δεν έχει ουρανό, σκαλί -σκαλί θα προχωράμε χωρίς ούτε μια στιγμή να ξεφεύγουμε από τον δρόμο που δείχνει η σκάλα, ελάτε, στην κορυφή μας περιμένουν τα πάνω νερά, αυτά που όποιος τα πιει δεν πρόκειται ποτέ του να διψάσει ξανά. Και έχουν τα λόγια του τέτοια γλύκα, χάρη και νοστιμάδα, που βγάζουν τα πόδια μας φτερά και τρέχουμε πετώντας σαν τους αγγέλους στη κλίμακα του Ιακώβ. Ξεκινάμε ξημερώματα και εκεί στις πρώτες, τις μεγάλες τις ανηφοριές και τις στροφές μας ζητάει να αδειάσουμε όλοι τις τσέπες μας και ανάλαφροι πια όσοι απομένουμε -γιατί είναι αλήθεια αρκετοί είναι αυτοί που αρνούνται και γυρίζουν πίσω- ανοίγουμε το βήμα μας για τα βουνά, τα έξω βουνά, αυτά που φυτρώνουν κι ανθίζουν σαν τα δέντρα και δένουν καρπούς. Μεσημέρι διψασμένοι, ζητάμε νερό και αυτός μας ζητάει να συνεχίσουμε το ανέβασμα γιατί στην κορυφή είναι τα πάνω νερά που μας περιμένουν και τότε γυρίζουν πίσω οι περισσότεροι και συνεχίζουμε λίγοι, αλλά αυτός λέει ότι γι’ αυτό είμαστε τόσοι πολλοί, επειδή είμαστε λίγοι. Και προχωράμε και μπαίνουμε από μια είσοδο απότομη και στενή, όπου όποιος κοιτάζει κάτω ζαλίζεται και πέφτει σε βάθη αμέτρητα και ούτε η φωνή του πια δεν ακούγεται, μόνο η ανάσα μας και αυτή φοβισμένη και κοφτή γιατί χάνουμε το θάρρος και την πίστη, τις λέξεις αυτές τις δισύλλαβες, τις μικρές, τις μεγάλες και ο άνθρωπος αυτός που μας οδηγεί προσπαθεί να μας δώσει κουράγιο αλλά εμείς δεν μπορούμε και γυρίζουμε πίσω στον ύπνο μας και μένει μονάχος.

Θοδωρής Γκόνης 
                                                                    
Πηγή: Protagon.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Τρύγος και το κρασί στην Ελλάδα του χθες και του σήμερα.