Παιδεία: Τι έγινε και τι θα γίνει | Γιώργος Λαμπρόπουλος.

Η χρονιά που «έφυγε» σημαδεύτηκε από την πανδημία. Αποτέλεσμα αυτή της κατάστασης ήταν η καραντίνα σχεδόν στα πάντα, μοιραία λοιπόν και στην εκπαίδευση. Στην αρχή επιστρατεύτηκε η τηλεκπαίδευση για να μείνει «ζωντανή» η παιδεία στην χώρα μας, παρά τα όποια προβλήματά της, και τις ανισότητες που δημιούργησε, χρησίμευσε στο πρώτο κύμα του ιού. Στη συνέχεια τα σχολεία άνοιξαν, σε ένα πλαίσιο έλλειψης καλού σχεδίου. Ήταν όμως αρχή καλοκαιριού με λίγα κρούσματα, και με εξετάσεις να γίνονται ακόμα και σε κάποια πανεπιστήμια. Μετά άνοιξε ο τουρισμός και η ολοκληρωτική απουσία ελέγχου, σχεδίου και προγραμματισμού, όπως και η «γοητεία της αγοράς», οδήγησε σε δεύτερη μοίρα την κουβέντα για το πρόγραμμα από το φθινόπωρο και μετά, αν και οι ειδικοί τόνιζαν ότι το δεύτερο κύμα πλησιάζει. Χωρίς τεστ, το κύμα ήρθε γρηγορότερα και το πλεονέκτημα της άνοιξης χάθηκε.

Το φθινόπωρο ξεκίνησαν τα δύσκολα. Προβλήματα με τις μάσκες, με τα μέτρα, με τα τεστ στα σχολεία. Απουσία προετοιμασίας χώρων. Καμία εκπαίδευση καθηγητών, δασκάλων, μαθητών, φοιτητών και γονέων για την τηλεκπαίδευση, διότι υπήρχε η θεωρία πως τα σχολεία δεν θα κλείσουν. Εξ αποστάσεως η εκπαίδευση από την αρχή στα πανεπιστήμια – ευτυχώς αλλά και πάλι χωρίς βοήθεια. Μην ξεχνάμε πως αρχικά υπήρχαν συζητήσεις για μαθήματα με λίγα άτομα, αν και τα νούμερα δεν έβγαιναν. Η αντίδραση λογική. Καταλήψεις. Όμως δεν έγιναν αποδεκτές. Ούτε και τα αιτήματά τους. Μετά ξεκίνησε μια συζήτηση για κάμερες κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Ξεχάστηκε κάπως, αλλά η λογική πίσω από αυτή την ιδέα, δηλαδή ο έλεγχος παραμένει μέσα από την αξιολόγηση και τις απουσίες.

Η συνέχεια εδώ: https://www.lep.gr/paideia-ti-egine-kai-ti-tha-ginei-giorg/