Πόρτες.

Τα βράδια που δεν με παίρνει ο ύπνος

Αφήνω μισάνοιχτες τις πόρτες

Να τρίζουν όταν τις χαϊδεύει το ξαφνικό αεράκι

Να με καθησυχάζουν

Πως σε γνώρισαν μες στο σκοτάδι

Κι ανοίγουν να περάσεις


Κακάρογλου Λεωνίδας, Μνήμη σχεδόν πλήρης, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2014.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Τρύγος και το κρασί στην Ελλάδα του χθες και του σήμερα.