Αθανασία.
Αν είχες πεθάνει, θα σ’ είχε ξεχάσει η μητέρα σου.
Αν σ’ είχα αγαπήσει, θα σ’ είχα ξεχάσει κι εγώ.
Η στιγμή γίνηκε ευθεία μέσα στο χρόνο,
βέλος μες στην καρδιά μου,
βελόνα που κεντάει τη μνήμη.
Το χέρι σου λάμπει στη νύχτα, σημαία του κόσμου.
Του Μήτσου Παπανικολάου
Από τη συλλογή «Ποιήματα», εκδόσεις Διαγώνιος, (1966).