Νεάπολη Ηλείας

Eίδα μια χώρα ξωτικιά στ’ ανήσυχο όνειρό μου: πόσ’ όμορφη δε θα το πει ποτέ καμιά ψυχή. Tο νου μου πήρε κι άφησα το φτωχικό χωριό μου κι έκανα τάμα μόνο εκεί ν’ αράξω· μόνο εκεί.

Ηλί, Ηλί , λαμά σαβαχθανί;

Καθώς ένα βαζάκι από το ράφι πέφτοντας θρυμματιστεί στο πάτωμα

Με τις λέξεις σου να είσαι πολύ προσεχτικός όπως είσαι ακριβώς μ’ έναν βαριά τραυματισμένο που κουβαλάς στον ώμο.

Διψάω γι’ αγάπη πεινάω γι’ αγάπη πονάω γι’ αγάπη Ουρλιάζω γι’ αγάπη πεθαίνω γι’ αγάπη αλλά