Νεάπολη Ηλείας

Στις αρχές της γερμανικής Κατοχής, στην Ελλάδα, το 1941, δύο γεγονότα που φέρονται να συνέβησαν στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, σκόρπισαν ρίγη εθνικής υπερηφάνειας στους Έλληνες, ενώ έγιναν αντικείμενο διεθνούς θαυμασμού απ' όσους μάχονταν τον Άξονα. Το πρώτο γεγονός που αναφέρεται, είναι η πτώση από την Ακρόπολη, στις 27 Απριλίου 1941, κάποιου ονόματι Κωνσταντίνου Κουκίδη (γράφεται και Κουκκίδης), ο οποίος εκτελώντας χρέη φρουρού της ελληνικής σημαίας, αρνήθηκε να την υποστείλει και να αναρτήσει στην θέση της την γερμανική με την σβάστικα. Ο Κώστας Κουκίδης φέρεται να τυλίχτηκε με την ελληνική σημαία και να πήδηξε από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Το δεύτερο γεγονός, αφορά την υποστολή της γερμανικής σημαίας από την Ακρόπολη, έναν περίπου μήνα αργότερα, στις 30 Μαΐου 1941, από τους Μανώλη Γλέζο και Απόστολο Σάντα. Και οι δυο αυτές περιπτώσεις τόλμης, θάρρους και αυτοθυσίας, παρ' ότι φαίνεται να έχουν ίχνη αληθείας, εν τούτοις, είναι α...

Πρωί 28ης Οκτωβρίου 1940.     "Αι ιταλικαί στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουσιν από της 05:30 ώρας της σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της Ελληνοαλβανικής Μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του Πατρίου εδάφους."

Μοιρολόγι-Νοέμβρης 1937

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας. Γονάτισες,  δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

«Γνωρίζω ανθρώπους που γεννήθηκαν με την αλήθεια στην κούνια τους , που δεν ξεγελάστηκαν ποτέ τους , που δεν τους χρειάστηκε να προχωρήσουν ούτε ένα βήμα σε ολόκληρη την ζωή τους , επειδή από τότε που ήταν ακόμα στις φασκιές είχαν κιόλας φτάσει. Ξέρουν ποιο είναι το καλό , πάντοτε το ήξεραν. Για τους άλλους έχουν την αυστηρότητα και την περιφρόνηση που τους δίνει η θριαμβευτική τους σιγουριά πως έχουν δίκιο. Δεν τους μοιάζω. Εμένα η αλήθεια δεν μου αποκαλύφθηκε στα βαφτίσια μου , δεν την βρήκα ούτε από τον πατέρα μου ούτε από την κοινωνική τάξη της οικογένειάς μου. Ότι έχω μάθει μου κόστισε ακριβά , ότι ξέρω το έχω με δικές μου δαπάνες . Δεν έχω ούτε και μία έστω βεβαιότητα που να μην την σχημάτισα μέσω της αμφιβολίας , του άγχους , του ιδρώτα , της οδυνηρής εμπειρίας. Έτσι νοιώθω σεβασμό γι αυτούς που δεν ξέρουν , γι αυτούς που ψάχνουν , που ψηλαφούν , που σκοντάφτουν. Για εκείνους που η αλήθεια τους είναι εύκολη , αυθόρμητη , αισθάνομαι βέβαια έναν κάποιο θαυμασμό , αλλά ομολογώ...