Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2017

Το Δεκάρι μας...

Όταν οι άλλοι σε στέλνουνε στο διάβολο, να κρατάς μόνο το δέλτα από την προτροπή τους και να πηγαίνεις στο διάβασμα. Εκεί να δύνεσαι, εκεί να κλείνεσαι στο Δέλτα του. Στις τρεις γραμμές του.

Να μάθεις να φεύγεις.

Να μάθεις να φεύγεις. Από την ασφάλεια τρύπιων αγκαλιών. Από χειραψίες που σε στοιχειώνουν. Από την ανάμνηση μιας κάλπικης ευτυχίας. Να φεύγεις – αθόρυβα, σιωπηλά, χωρίς κραυγές,  μακρόσυρτους αποχαιρετισμούς. Να μην παίρνεις τίποτα μαζί, ούτε ενθύμια, ούτε ζακέτες για το δρόμο. Να τρέχεις μακριά από δήθεν καταφύγια κι ας έχει έξω και χαλάζι.

Στην αγαπημένη μου κόρη.

Σου εύχομαι να είσαι ευτυχισμένη και ασφαλής, να έχεις άνεση και σοφία.. Όμως όχι ακόμα.. Ζήσε πρώτα τις περιπέτειές σου. Σου εύχομαι να έχεις το πάθος που δημιουργεί, και προσεύχομαι να σε προσπεράσει το πάθος που καταστρέφει.. Πως μπορώ να σου ευχηθώ οτιδήποτε; Εκτός από το να βρεις τι θέλεις να κάνεις, και να το κάνεις. Καλά.. Σου εύχομαι να ζήσεις την ομορφιά της σιωπής, την αγαλίαση της λιακάδας, το μυστήριο του σκοταδιού, τη ζωηρότητα της φλόγας, την ορμή του νερού, τη γλυκύτητα του αέρα, την ήρεμη δύναμη της γης….  Σου εύχομαι τη μαγεία της ζωής..κόρη μου!!!! Πηγή: elenahalivelaki.wordpress.co m

Η ράχη της φρίκης.

Εικόνα
«Μπορείτε να επιστρέψετε στα σπίτια σας», υποσχέθηκαν οι κατακτητές με τις ντουντούκες, στους κατοίκους που έπαιρναν τα βουνά. «Μη φοβάστε, δεν θα σας πειράξει κανείς. Έχετε τον λόγο της τιμής του διοικητή Εμπερσμπέργκερ».

Κι αν ο Οθωνας δεν είχε έρθει στην Ελλάδα;

Πάνε πάνω από τέσσερις δεκαετίες, αφότου (8 Δεκεμβρίου του 1974) ο ελληνικός λαός απαλλάχτηκε από τους βασιλιάδες που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, με πρώτο τον Όθωνα. 

Το δένδρο της φιλοδοξίας...

Είναι ανακουφιστικό να γεννιέσαι ατάλαντος, με τη βασική προϋπόθεση όμως να το ξέρεις, να το γνωρίζεις, τότε αρχίζει η ζωή να κυλάει ήσυχα κάτω από τα πόδια σου, ο δρόμος σου να στρίβει, να ανοίγεται, να ανεβαίνει, να κατεβαίνει σχεδόν από μόνος του, ο τόνος σου, ο φθόγγος σου να αποκτά κάτι από το τρυφερό χορτάρι δίπλα σε τρεχούμενα νερά, σιωπηλός, μοναχικός και φιλέρημος.

Ο Γκρεμιστής.

      Ακούστε. Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης,  ο διαλεχτός της άρvησης κι ο ακριβογιός της πίστης. Και θέλει και το γκρέμισμα νου και καρδιά και χέρι. Στου μίσους τα μεσάvυχτα τρέμει εvός πόθου αστέρι.

Μέγας Αλέξανδρος : Η πολιορκία και η κατάληψη του βράχου της Σογδιανής.

Οι πρώτοι αλπινιστές στην παγκόσμια ιστορία

Μάνα μου μην ξεχνάς.

Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις πάντα ό,τι ζητώ. Σε δοκιμάζω μονάχα για να δω. Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά. Μη με κάνεις να νιώθω μικρότερος απ’ ό,τι είμαι. 

Ηλεία...Η Αναρχία Ξεκίνησε από Εδώ!

1834. Η κυβέρνηση του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους έχει μόλις αρχίσει το αναγεννητικό της έργο ψηφίζοντας διάφορους ιδρυτικούς νόμους. Την ίδια στιγμή, η ζωή των κατοίκων εξαθλιώνεται από την πείνα και τη δυστυχία. Οι νόμοι και τα διατάγματα του κράτους έχουν ως σκοπό να ρυθμίσουν την κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου και να απομακρύνουν τις συνήθειες των κατοίκων που είχαν αποκτήσει από την οθωμανική κυριαρχία. Η ζωή τους όφειλε να είναι ειρηνική, πρώτα από όλα!

Ξύδι και χολή.

Είναι ένα ζευγάρι τόσο αγαπημένο, τόσο δεμένο, που δεν μπορεί ούτε λεπτό ο ένας μακριά από τον άλλον, κανείς, ποτέ δεν τους συνάντησε χώρια, κυκλοφορεί κάθε μέρα, κάθε στιγμή αγκαλιά, πίσω τους τρέχει γαβγίζοντας, κλαψουρίζοντας το μικρό τους σκυλάκι, αδύνατο και διαρκώς πεινασμένο.

Σώπα δάσκαλε...

Στην Τρίτη τάξη είχαμε δάσκαλο τον Περίανδρο Κρασάκη. Αυτός είχε μανία με την καθαριότητα. Κάθε μέρα επιθεωρούσε τα χέρια μας, τα αυτιά μας, τη μύτη, τα δόντια, τα νύχια. Δεν έδερνε, δεν παρακαλούσε, μα έλεγε:

Στην Παναγιά...

Παρθένα Μάνα, που σαν πνεύμα ο σπόρος έπεσε στο ανέγγιχτο κορμί σου και σαρκώθη ο Λόγος, το απάρθενο τρυγώντας σπλάχνο σου, σα βρέφος! Ω, Δέσποινά μου Υποταγή, τον πόνο δέξου τον και Συ, σαν το σταυρό, και γείρε το κεφάλι με υπομονή, κατά γης, χαμογελώντας – να μην πνιγεί, Κυρά, στα κλάματά Σου ο κόσμος! Εσύ ’σαι η κιβωτός, που σαν αυγό στην άβυσσο λαμποκοπάς και πλες στου Θεού τα σκοτεινά νερά, τα σπέρματα όλα μέσα σου φρουρώντας. Το πράσινο δρεπανωτό πατάς φεγγάρι κι όλες στα χέρια σου κρατώντας τις ελπίδες μας, στον άγριο ουρανό τρεμάμενη ανεβαίνεις κι αχνογελώντας στέκεσαι πλάι στο γυιό Σου. Εσύ ’σαι το ανθισμένο το κλαρί στην άβυσσο της δύναμής Του· εσύ ’σαι ο στοχασμός ο πράος μέσ’ στο φλεγόμενο καμίνι της οργής Του. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ Τυπικάρης (Απόσπασμα)

Του αδελφού μου...

Είσαι άντρας. Όμως ο ίδιος πάντα μένω· τα χρόνια που περάσανε με αφήσαν παράξενο παιδάκι γερασμένο.  

Συλλογιέμαι τους ναυτικούς...

Συλλογιέμαι τους ναυτικούς...

Να σέβεσαι, γιε μου, τη γυναίκα.

Μεγαλώνοντας, γιε μου, θα διαπιστώσεις ότι οι γυναίκες είναι δύσκολα πλάσματα. Θέλουν χρόνο για να τις καταλάβεις, για να νιώσεις τις ανάγκες τους, για να αποδεχτείς το πολύπλοκο μυαλό τους. Θα σε πληγώσουν, γιε μου, όπως πληγώνεται κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Όπως κι εσύ θα πληγώσεις κάποια στιγμή, χωρίς ίσως να το θες, μια αθώα ψυχή.

Το ΚΕΕΛΠΝΟ προειδοποιεί: Υπαρκτός ο κίνδυνος ελονοσίας.

Ήδη 49 περιοχές της ελληνικής επικράτειας βρίσκονται στο κόκκινο, έχοντας χαρακτηριστεί «περιοχές επηρεαζόμενες από την ελονοσία» Υπαρκτός είναι ο κίνδυνος επανεμφάνισης της ελονοσίας στη χώρα μας, σύμφωνα με τους ειδικούς του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ).

Τα χρήματά μου, το συνάλλαγμά μου.....

Ο βράχος μου, τα πατρικά μου χτήματα, η μητρική μου γλώσσα.    Με τα μάτια κλειστά, με το κερί των συντρόφων του Οδυσσέα στ’ αυτιά, τη δεξιά παλάμη να μετρά τον πυρετό στο μέτωπό μου, θα καθίσω πάνω στον βράχο μου.

Εμείς δεν είμαστε απελπισμένοι.

Και να τους πεις ακόμη πως ζούμε φρυγμένοι, πεινασμένοι μα όχι απελπισμένοι.

Η Πρωτομαγιά του αγώνα.

1η Μαΐου του 1886 - Σικάγο 

Χρόνια πολλά στο χωριό μας !!!

Εικόνα

«Περί του Ξύλου».

«Ψυχή μου, ευλόγα σήμερα πρωί, όλη τη μέρα και την ακολουθούσα νύχτα όλη, το σωτήριο τούτο Ξύλο. Πηγάζει απ’ τα σκοταδερά έγκατα των δασών.

Τα Χέρια.

Εβδομήντα χρόνια τα κουβαλάει μαζί της και ποτέ δεν γύρισε να τα κοιτάξει.

Πρωταπριλία.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία, το έθιμο της πρωταπριλιάς ξεκίνησε από τη Γαλλία το 1564, όταν ο βασιλιάς Κάρολος ο 9ος διέταξε να μεταφερθεί η μέρα της Πρωτοχρονιάς από την 1η Απριλίου στην 1η Ιανουαρίου. Μέχρι τότε, η αλλαγή του χρόνου ξεκινούσε την 25η Μαρτίου, λίγο μετά την εαρινή ισημερία, και όταν κορυφωνόταν το οκταήμερο των εορταστικών εκδηλώσεων, δηλαδή την 1η Απριλίου, γινόταν η μετάβαση στο νέο έτος.

Λείπεις κι αυτή την άνοιξη…

Λείπεις κι αυτή την άνοιξη μαγεμένος των άστρων ταξιδευτής τώρα που χαράζουν στο άφαντο σώμα σου τα μπολιασμένα κλωνάρια των δέντρων σου και μυρίζει το Διάσελο πικρά αρώματα μέταλλα και λιασμένο σχιστόλιθο κι αυτή η κατηφόρα στην Καμαρίτσα πόση ζωή αθάνατη σου έταξε στη θέα του κάμπου μα σε ξεγέλασε το ύψος του βουνού θαρραλέε ταξιδευτή Κοιτάζω τις φωτογραφίες σου στον σιωπηλό μπουφέ που πάνω τους κέντησες με πείσμα παιδικό το παράπονο βλέμμα σου για τις προδομένες ελπίδες μας βλέπω τα ρούχα σου να καίγονται αργά στα κλειστά παράθυρα μπροστά και το τουφέκι σου να σημαδεύει ουρανό Τώρα πια τα κοτσύφια ξεθαρρεμένα κελαηδούν τόσο γλυκά τις νύχτες μαζεύοντας τους καρπούς στα περιβόλια που μπόλιαζες από παιδί Σε βλέπω συχνά στον ύπνο μου μπαμπά με το καρό σου μπουφάν που πάντα αγαπούσες το φοράω κι εγώ τώρα σαν χάδι όταν κρυώνω στην καρδιά οι τσέπες του έχουν γίνει φωλιά των τρυφερών σου στίχων να ντύνουν την κόκκινη νοσταλγία των ματιών μου. Ηλίας Μάρκος,

Η Προσευχή του Διάκου την παραμονή της μάχης της Αλαμάνας.

Ήτανε νύχτα. Τα βουνά, οι λαγκαδιές, τα δένδρα,οι βρύσες, τ' αγριολούλουδα, ο ουρανός, τ' αγέρι,στέκουν βουβά ν' ακούσουνε την προσευχή του Διάκου.

Ηλεία: Τουρκοκρατία - Ενετοκρατία.

Το 1453, η άλωση της Κωνσταντινούπολης φέρνει τους Τούρκους στον ελληνικό χώρο. Η Ηλεία υφίσταται για τέσσερις περίπου αιώνες τον Τούρκο κατακτητή, με δύο μόνο διαλείμματα Ενετοκρατίας, από το 1463 έως το 1479 και από το 1685 έως το 1715.

Εν Νεαπόλει (Μπεντένι) 7 Ιανουαρίου 1958 !!!

Εικόνα

Δασικοί Χάρτες: Αμφισβητείται η μισή Νεάπολη!

Εικόνα
Αναστατωμένοι και αγανακτισμένοι είναι οι κάτοικοι της Νεαπόλεως στη  Βουπρασία  από την  ανάρτηση των δασικών χαρτών  αφού η μισή  Νεάπολη , χαρακτηρίζεται ως…δασική έκταση!

Στο σπίτι του πατέρα.

Είμαι στο σπίτι του Πατέρα. Κρύος αέρας περνάει μέσα από τις ραγισμένες πόρτες. Κι έξω στον κήπο, μαύρο ξεσέλωτο άλογο γδέρνει με την οπλή του το χώμα.

Ο βόμβος των νεκρών.

Ψυχοσάββατο.  Μα μην ανάψεις το καντήλι. Θα μαζευτούνε γύρω του οι νεκροί μας κι είναι τόσοι πολλοί.  Θα γεμίσει το σπίτι απ΄το βόμβο που κάνουν αδιάκοπα, σα μέλισσες όπου δεν ξεχωρίζει μήτε μια τους λέξη γιατί ξέμαθαν πια να μιλούνε με λέξεις. Ωστόσο θα αιστανθείς εκείνη την επίμονη ικεσία τους να τους χαρίσεις λίγο απ΄το χρόνο σου να λουστούν μές΄ στη σκέψη σου να ξεδιψάσουν στην ανάμνησή σου. Γιώργης Μανουσάκης

Άνθρωπος και κοινωνία.

Η ανθρωπολογία είναι ένα είδος φιλοσοφίας που περιλαμβάνει τον άνθρωπο. Tim Ingold

Κατάργησις.

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει, επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ' αυτάς, επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς.

…Είμαι καλά…

Είμαι καλά, Μητερούλα... αυγή μου... Σπεύδω να καλοπιάσω το φόβο σου. Είμαι καλά. Κάθομαι κάτω απ' τον ίσκιο της λύπης μου, κι αφήνω την πένα μου να κλάψει... Μάνα... Τρεμούλα των χεριών....

Ψάχνοντας…

Πού είναι ο χείμαρρος που έτρεχε ορμητικός, και οι λέξεις αποτυπώνονταν με ευκολία. Πού πήγε το εριστικό ύφος που αδιαφορούσε για τη γνώμη των άλλων. Πού πήγαν οι αξίες του είναι, γιατί να πέσουν στη δύνη του φαίνεσθαι. Πού είναι ο άνθρωπος που φεύγει από το σπίτι χωρίς να κοιταχτεί στον καθρέπτη. Πού είναι αυτός που έψαχνε ουσιαστική επικοινωνία και όχι επιβεβαίωση.