Νεάπολη Ηλείας

Ο Κολοκοτρώνης έπαιρνε το κεφάλι στους προδότες. Ο Γέρος του Μοριά είχε προειδοποιήσει ότι δεν θα δείξει έλεος σε κανένα Τουρκοπροσκυνημένο. Τις προειδοποιήσεις του αυτές, τις κατέγραφε σε επιστολές, για να είναι σίγουρος ότι θα φτάσουν παντού.

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Ας πούμε μερικά πράγματα για τον τρόπο ζωής στην αρχαία Σπάρτη, αυτή την παράξενη και μοναδική κοινωνία του τότε ελλαδικού χώρου, που παρά το γεγονός ότι ήταν ενσωματωμένη στον ελληνικό κόσμο και μάλιστα ως ηγέτιδα δύναμη, ακολουθούσε εντελώς δικούς της κανόνες, ανεπηρέαστη από τα ήθη της εποχής.  Ως γνωστόν, η ζωή της Σπαρτιάτισσας γυναίκας ήταν τελείως διαφορετική απ’ αυτή των υπολοίπων Ελληνίδων.

Με τα λιγότερα, το τίποτα, τα  χάρτινα, τα μιας χρήσης, που τα πετάς μετά, τ’ αφήνεις οπουδήποτε. Με το καράβι, με το τρένο, με το τίποτα, εδώ είναι, εδώ είναι ο τόπος σου. Με το πουκάμισο το ένα, το φανελάκι το μισό. Με τα φτερά σου. Τίποτα. Δεν  έχω αποσκευές. Παράθυρο θέλω.

Ιδιότροπο παιδί, σου λέει. Εσύ ακούς μια έγκριση. Δεν ξέρουμε τι ακούς, ακούς ό,τι θέλεις, πάντως όχι απόρριψη, γιατί αλλιώς κάτι θα είχες διορθώσει. Ιδιότροπο παιδί δεν σημαίνει απαραίτητα κακό παιδί. Αντίθετα, σημαίνει ευχάριστα διαφορετικό, ευχάριστα αλλιώτικο, αφού το σχόλιο συνοδεύεται με χαμόγελο. Εν τω μεταξύ εσένα σου αρέσει να διαφέρεις. Να διαφέρεις με τρόπο που και να κάνεις ό,τι σου κατεβαίνει και να κερδίζεις το γεμάτο νόημα, χαμογελαστό σχόλιο.

Έρχεται ξημερώματα, πολύ πριν ανοίξει η μέρα την πόρτα, φωνάζοντας. – Πήγε μεσημέρι, σηκωθείτε, σηκωθείτε να κάνουμε καμιά προκοπή, να δώσουμε τροφή στον πετεινό. Φτάνει με το ζυγό του, με το φορτίο το ελαφρύ, το απαλό σαν το περπάτημά του το πεταχτό, το λάλο, φέρνοντας λόγια της Κυριακής. 

Ο Δημήτρης Τσαφέντας από τα Χανιά είναι ήρωας των μαύρων πληθυσμών της Νότιας Αφρικής, αφού μέσα στην βουλή σκότωσε το 1966 με τέσσερις μαχαιριές τον θεωρητικό του Απαρτχάιντ και πρωθυπουργό του καθεστώτος. Η εκπληκτική (και τραγική) περίπτωση ενός Έλληνα που γνωρίζει όλη η Αφρική, αλλά είναι άγνωστος στην Ελλάδα.

Στην Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου που άρχισε στις 20 Δεκεμβρίου 1821 και τέλειωσε στις 16 Ιανουαρίου 1822, θέσπισε το πρώτο ελληνικό σύνταγμα με τις αρχές και τους θεσμούς του πολιτεύματος, καθώς και την καθιέρωση της ελληνικής σημαίας. Ήταν ένα σύνταγμα εξαιρετικά φιλελεύθερο και δημοκρατικό, γι αυτό άλλωστε οι Βαυαροί αργότερα προσπάθησαν να υποβαθμίσουν πλήρως την ιστορική σημασία αυτής της Εθνοσυνέλευσης.

Παρατείνεται, μέχρι τις 29 Ιουλίου 2019 η συλλογή δηλώσεων ιδιοκτησίας, για τους κάτοικους εσωτερικού, σε δύο ακόμα περιφερειακές ενότητες, την Ηλεία και τη Μαγνησία.

Μια από τις πιο γνωστές φράσεις στην ελληνική ιστορία, είναι το  «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» που είπε από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης στις 10 Δεκεμβρίου 1893 .  Η σημαδιακή αυτή φράση έφερε σύντομα και μια δεύτερη, την οποίαν είπε στους συγκεντρωμένους στο σπίτι του ο ίδιος πολιτικός άνδρας, όταν στις 16 Απριλίου 1895 έμαθε τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, στις οποίες το κόμμα του κυριολεκτικά καταβαραθρώθηκε. Στην είδηση ότι ούτε ο ίδιος εκλέχτηκε βουλευτής αφού του έλειπαν τέσσερις προσωπικοί ψήφοι για να μπει στο Kοινοβούλιο, αλλά του πήρε την έδρα ένας ασήμαντος τοπικός υποψήφιος, αναφώνησε: «Ανθ’ ημών Γουλιμής, καληνύχτα σας».  Η φράση πέρασε έκτοτε στην ιστορία και χρησιμοποιείται όταν κάποιο τρανταχτό όνομα καταρρέει και τη θέση του παίρνει κάποιος που, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν τον ξέρει ούτε η μάνα του.

Στις 30 Αυγούστου του 1912, ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, όλο το Υπουργικό Συμβούλιο και χιλιάδες άνθρωποι έχουν κατακλύσει την περιοχή γύρω από τον Αη-Γιώργη στην πλατεία Κυρίτση για να συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία ένα 24χρονο νεαρό που είχε γίνει θρύλος στην εποχή του. Ονομαζόταν Αλέξανδρος Καραμανλάκης και ήταν ο πρώτος νεκρός της ελληνικής αεροπορίας.

Στις 27 Ιανουαρίου 1978, ολοκληρώθηκε η μεγάλη περιπέτεια της ελληνικής σημαίας, που ξεκίνησε από την επανάσταση του 1821. Αυτή την ημερομηνία, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή καθιέρωσε με νόμο τον ενιαίο τύπο που ξέρουμε σήμερα, δηλαδή τις εννιά λευκές και μπλε ρίγες με τον σταυρό στο άνω αριστερό άκρο της.

Οι παλιές μαμάδες ήταν πάντα εκεί. Την ώρα που γύριζες απ’ το σχολείο, να δουν τα γόνατα σου τα γδαρμένα στο ποδόσφαιρο, να σε στείλουν να πλύνεις χέρια πριν το φαγητό, να μάθουν για τη μέρα που είχες. Οι παλιές μαμάδες ήταν πάντα εκεί. Να σου κρατούν βιβλίο, να στη σπάνε για μελέτη κι επιμέλεια, να κρυφακούν τηλέφωνα, ραντεβού και παρέες, να αποδοκιμάζουν μ’ ένα βλέμμα, να σ’ απογειώνουν μ’ ένα άγγιγμα. Οι παλιές μαμάδες ήταν πάντα εκεί. 

Ήταν 2 Ιουνίου του 1941, όταν τα γερμανικά στρατεύματα που είχαν κατακτήσει την Κρήτη προχώρησαν σε μια φοβερή σκληρότητα εις βάρος του ντόπιου πληθυσμού. Αλεξιπτωτιστές της Βέρμαχτ συγκέντρωσαν και εκτέλεσαν ττον ανδρικό πληθυσμό του χωριού Κοντομαρί Χανίων, ως αντίποινα για τη συμμετοχή των κατοίκων στη Μάχη της Κρήτης (20 Μαΐου – 31 Μαΐου 1941). Η σφαγή στο Κοντομαρί, που βρίσκεται 18 χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων και 3 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του αεροδρομίου του Μάλεμε, ήταν τα πρώτα από μία σειρά αντιποίνων που έγιναν στην Κρήτη από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.